Dönüşümü arıyoruz. Sahip olunan şey tek başına yeterli değilmiş gibi… başkası da olabilirmiş, hatta olmalıymış gibi… Tek bir alana, kurallara, iletişim formlarına sıkışmış kalmışız gibi…

Kendimizi limitliyoruz, duvarlar koyuyoruz… Kendimizi bırakmaya korkuyoruz. Biraz öteye geçebilsek karşımızdakinde kendimizi göreceğiz… farklılıklarımızı da göreceğiz ve çeşitliliğin zevkine varacağız… belki o zaman tamamen kendimiz olacağız…

Anlatıyoruz… Kendimizi, sizi, gördüğümüzü, duyduğumuzu, daha da derinde hissettiğimizi anlatıyoruz… Yaşamın ta kendisini, sanatsal formları kullanarak anlatıyoruz… Bir formu diğerine dönüştürerek… Hepsini bir bütünde buluşturarak… Mekanı, dansı, atmosferi, duyguları, bedeni dönüştürüyoruz